Close encounters of a wet kind

 Zomer 2001,  

Met de gehele familie gaan we voor onze eerste duikvakantie naar Cyprus.

Na lang wikken en wegen gaan we onze SSI open water cursus in de praktijk brengen in een middellandse zee sfeer. 

Waarom niet direct naar de Rode Zee ? Wel, daar hebben wij een speciale reden voor.

We duiken namelijk nog niet zo lang. En met gemiddeld 20 duiken kan je niet zeggen dat we de buoyancy volledig onder controle hebben. Dat betekent dat we wellicht die riffen, die het tegenwoordig toch al zo moeilijk hebben, zouden kunnen beschadigen, meer dan nodig. Vandaar dat we deze eerste trip in de mediteranee plannen.

Onze keus viel op Larnaca en de DIVE-INN duikcentra. Na enkele mooie aanvangsduiken komt het er op een donderdag dan echt van. Nils en Ik wagen de afdaling naar de Zenobia. Onder leiding van Martin, de instructeur die onze advanced begeleid, zakken we met een vrije afdaling naar 22 meter, waarna we horizontaal op het wrak afzwemmen. Martin voorop, ik daar achter en Nils links van mij.

 

Plotsklaps pakt Nils mijn arm en begint wild te gebaren. Hij zakt ook meteen een meter naar beneden. Ik had mijn camera al in de aanslag en terwijl ik op hem toe zwem  druk ik af, niet wetend wat hij nou probeert te vertellen.  

Uiteindelijk draai ik mij om en ik schrik mij te pletter: Op ca 10 meter afstand doemt dreigend de boeg van een vreselijk grote onderzeeër op. En hoewel hij niet zo hard vaart, komt hij toch wel vreselijk snel op ons af.

     

We peddelen uit alle macht achter Martin aan, die blijkbaar ook niks heeft gezien. Gelukkig mist die sub ons dan op zo’n 5 meter. Je moet er niet aan denken dat je geramd wordt, of in de schroef geraakt. 

We maken onze duik verder af, met dit gevolg: Nils redt het niet met zijn lucht. De schrik, de diepte en het amechtig ge-peddel om uit de botskoers te komen maakt dat hij met weinig lucht komt te zitten. Om toch nog wat aan de duik te hebben gaat hij enige tijd op de octopus van Martin, waarna hij weer zelfstandig de veiligheidsstop kan uitzitten.     

 (Zoals hiernaast te zien is)

 

Achteraf blijkt dat het hier gaat om een oude russische onderzeeër, die is aangepast aan vervoer van toeristen (raampjes e.d.). Zo’n 20 man kunnen er mee en die gaan dan tot maximaal 40 meter rond de Zenobia toeren. De reguliere duikwereld is hier niet blij mee omdat de duikbootbemanning naar hun mening veel te dicht op de gewone duikers nadert.

Dat hebben we dus gemerkt.

 

Saillant detail: Die russen zijn wel héél stil L onder water(oppervlak).

Als ze uiteindelijk boven water komen, maken ze een hoop meer herrie!!

 

Misschien kom je ze ook eens tegen,

Tot dan..............................................................Duik Voorzichtig !

 

Sir Dive-a-Lot